Onze traditionele messing (鍮器 / messing) verwijst naar messing, gemaakt van een optimale legering van 78% koper en 22% tin, gesmolten op een hoge temperatuur van 1200-1300℃. De geschiedenis van messing in Korea strekt zich uit over de bronstijd, de drie koninkrijken en de Joseon-dynastie, waar het samen met keramiek stond voor de cultuur van hoogwaardige serviesgoed. In het bijzonder, sinds de oudheid, heeft messing uit Anseong, vanwege zijn perfecte maat, de hoogste waardering genoten in heel het land.

Messing is een materiaal dat, wanneer het in contact komt met vervuilende stoffen zoals koolmonoxide, giftige stoffen of vreemde stoffen die schadelijk zijn voor het menselijk lichaam, snel een paarse kleur krijgt op het oppervlak van de container, wat betekent dat het een indicator is van sterilisatie en reinheid. Sinds de oudheid werd gezegd dat wanneer mensen die messing serviesgoed gebruikten, gezondheidsproblemen ondervonden, hun lichaam reageerde op het oppervlak van het serviesgoed, waardoor de kleur veranderde, en het werd overgedragen dat ze messing serviesgoed gebruikten om te desinfecteren en te bestrijden tegen plagen (bloedzuigers) om ze te voorkomen. Koper, het belangrijkste bestanddeel, heeft een antibacteriële, ontstekingsremmende werking, kan kanker bestrijden en bevordert de stimulatie van de hersenen, vertraagt de veroudering en helpt bij gewichtsverlies.

In Korea werd messing gebruikt vanaf de bronstijd, en uit de verschillende bronzen artefacten die momenteel zijn opgegraven, kunnen we de messingproductietechnologie van die tijd inschatten. De bronstijdcultuur in Korea lijkt te zijn beïnvloed door de noordelijke 'Ordos-Liaoning'-bronstijdcultuur, die verband houdt met de Siberische 'Minusinsk-Scythische' bronstijdcultuur. In de vroege bronstijd werden wapens met peer-vormige handvatten (琵琶形銅劍) en spiegels met grof reliëf (粗文鏡) geproduceerd, en in de late bronstijd werden, naast spiegels met fijn reliëf (細文鏡), belletjes en rituële gebruiksvoorwerpen, verschillende soorten gereedschappen onafhankelijk gegoten, wat tot een hoogtepunt leidde.

Daarna, in de ijzertijd, verdween brons geleidelijk na een tijdje samen te bestaan met ijzer, en begon opnieuw te bloeien vanaf de drie koninkrijken. In het geval van Baekje staat het vastgelegd in de 'Nihonshoki' (日本書紀) dat het de smelt- en bewerkingsstechnologie naar Japan heeft doorgegeven, en de gouden bronzen grote kom (大鉢) die werd opgegraven uit het graf van de koningin van koning Muryeong (525) is een kom die van brons is gemaakt. Ook blijkt uit de 'Samguk Sagi' dat Silla een instituut genaamd Chulyujeon (鐵鍮田) had, dat ijzer en kopererts beheerde, vanaf voor koning Gyeongdeok (742-765). Zo bracht de periode van de drie koninkrijken en het verenigde Silla een revolutie teweeg in de materialen en technologie van metalen. De geavanceerde productietechnologie van die tijd kan worden afgeleid uit veel boeddhistische kunstwerken, zoals de Yaksa-Boeddha-beeld van Baekryulsa, de bronzen klok van Sangwonsa (725) en de Grote Gyeongdeok-koning-klok (771).

In de Goryeo-dynastie werd 'Goryeo-messing' met een mooie kleur geproduceerd en verhandeld met China. De productietechnologie ontwikkelde zich ook, waardoor boeddhabeelden, diverse boeddhistische gebruiksvoorwerpen, levensmiddelen, bronzen drukletters en verschillende soorten artikelen, waaronder vuurwapens, werden gemaakt in de late periode. De koninklijke familie en de adel gebruikten dunne en sterke messing serviesgoed gemaakt met de 'bangja'-techniek als eetgerei.

In de Joseon-dynastie werden vanaf het begin inspanningen geleverd door de staat om mijnbouw te bevorderen, en volgens de 'Gyeongguk Daejeon' waren er 8 ambachtslieden, 'yujang' (鍮匠), die messing maakten voor het gebruik van de staat, die onder de ambachtslieden van de hoofdstad, 'gyeonggongjang' (京工匠), werden geclassificeerd als 'gongjo' (工曹) en 4 onder 'sanguiwon' (尙衣院), en er stonden ook veel 'oe gongjang' (外工匠), die messing maakten die nodig waren voor lokale overheidskantoren. In de Joseon-dynastie, als gevolg van het beleid om Confucianisme te bevorderen en het boeddhisme te onderdrukken, waren er niet veel gouden voorwerpen met boeddhistische tinten, maar er werden veel dagelijkse gebruiksvoorwerpen en volkskunst gemaakt in een eenvoudige en bescheiden stijl, zoals tabaksbussen, kolenfornuizen, wierookbrander en serviesgoed. In een tijdperk waarin keramiek als populair eetgerei werd gebruikt, werd messing, net als in de Goryeo-dynastie, als eetgerei gebruikt door de hogere klasse, en werd het ook gebruikt als dagelijkse gebruiksvoorwerpen door gezinnen uit de middenklasse en hoger, waardoor het in het hele land werd geproduceerd en er een markt voor ontstond.

Aan het einde van de moderne tijd werden bijna alle messing voorwerpen die door gezinnen werden bezeten in beslag genomen door Japan onder de noemer van 'messing-uitbuiting'. Na de bevrijding in 1945 begon messing weer te bloeien, maar na de Koreaanse Oorlog, met de komst van steenkool, begonnen mensen stalen serviesgoed te gebruiken in plaats van messing serviesgoed omdat het gemakkelijk verkleurde door rook, waardoor messing geleidelijk verdween. Sindsdien zijn de voordelen van messing, zoals de bacteriedodende werking van O-157, de detectiefunctie van pesticiden, opnieuw benadrukt door verschillende experimenten, en het wordt nu gebruikt voor de productie van serviesgoed, instrumenten, rituële gebruiksvoorwerpen en verschillende andere dagelijkse gebruiksvoorwerpen.

https://daeguartscenter.or.kr/bangjja/