[Koreańska Yukgi] Yukgi istniejące tylko w Korei, skąd się wzięło?

Nasza tradycyjna mosiężna zastawa (鍮器/brassware) to naczynia mosiężne wykonane z optymalnego stopu miedzi 78% i cyny 22%, stopione w wysokiej temperaturze 1200–1300 ℃. Historia mosiądzu w Korei sięga epoki brązu – okresu trzech królestw – dynastii Joseon, a wraz z ceramiką stanowił symbol wysokiej jakości naczyń. Szczególnie mosiądz z Ansong cieszył się w całym kraju największym uznaniem, co potwierdza pochodzenie przysłowia „idealny jak Ansong”.

Naczynia mosiężne charakteryzują się właściwością zmiany koloru powierzchni na fioletowy w przypadku kontaktu z substancjami zanieczyszczającymi, takimi jak tlenek węgla, substancje toksyczne lub szkodliwe dla zdrowia ciała obce. Oznacza to, że materiał ten stanowi wskaźnik dezynfekcji i czystości. Od dawna wierzono, że w przypadku pogorszenia stanu zdrowia osoby używającej naczyń mosiężnych, na powierzchni naczynia, z którym ma kontakt ciało, pojawia się reakcja w postaci zmiany koloru. Istnieją również przekazy o tym, że mosiężne naczynia służyły do dezynfekcji i zwalczania szkodników (pijawki) poprzez umieszczanie ich w naczyniu. Główny składnik, miedź, wykazuje działanie bakteriobójcze, antybakteryjne, przeciwzapalne, a także może zwalczać nowotwory. Ponadto stymuluje pracę mózgu, zapobiega starzeniu się i pomaga w redukcji masy ciała.

<Opis pochodzenia mosiądzu w Muzeum Mosiądzu Bangjja w Daegu>

W Korei mosiądz był używany już w epoce brązu, a o ówczesnych technologiach produkcji można wnioskować na podstawie odnalezionych artefaktów z brązu. Uważa się, że koreańska kultura brązu uległa wpływom kultury brązu z Syberii, a konkretnie kultury ‘Minusinska-Scytyjska’, pochodzącej z regionu Ordos-Liaoning. Na początku epoki brązu wytwarzano miecze w kształcie liry (琵琶形銅劍) i lustra z grubym wzorem (粗文鏡), a w późniejszym okresie opracowano i zaczęto produkować miecze o cienkim ostrzu (細形銅劍), co doprowadziło do rozkwitu epoki brązu. Wytwarzano również lustra z cienkim wzorem (細文鏡), dzwonki, przedmioty rytualne i inne narzędzia.

Następnie, w epoce żelaza, brąz współistniał z żelazem przez pewien czas, a następnie stopniowo zanikał, by ponownie rozwinąć się w okresie trzech królestw. W przypadku Baekje, w 『Kronice Japonii (日本書紀)』zachowała się informacja o przekazaniu Japonii technologii wytopu i obróbki metali. W grobowcu króla Muryeong (525) w części głowowej królowej odkryto wykonaną z brązu miednicę (大鉢). Ponadto, na podstawie zapisów w 『Kronice Trzech Królestw』można stwierdzić, że w Silla, jeszcze przed panowaniem króla Gyeongdeoka (742–765), istniała instytucja o nazwie Cheolyujeon, która zarządzała żelazem i miedzią. W ten sposób, w okresie trzech królestw i Zjednoczonej Silla nastąpił przełomowy rozwój zarówno pod względem surowców, jak i technologii metalurgicznych. Świadczą o tym liczne dzieła sztuki buddyjskiej z tamtego okresu, takie jak posąg Buddy Bhaisajyaguru w świątyni Beopryulsa, dzwon z klasztoru Sangwonsa (725) oraz dzwon króla Seongdeoka (771).

W okresie Goryeo produkowano ‘miedź Goryeo’ o pięknym kolorze, którą eksportowano do Chin. Rozwijano również technologię produkcji, wytwarzając posągi Buddy, różne przedmioty kultu religijnego, naczynia użytkowe, ruchome typy drukarskie, a pod koniec okresu także broń palną. Członkowie rodziny królewskiej i arystokraci używali cienkich i wytrzymałych naczyń z brązu wykonanych metodą kutego mosiądzu.

W okresie Joseon od początku władze zwracały uwagę na wydobycie surowców, a zgodnie z 『Kodeksem Prawa Joseon』, rząd powołał rzemieślników zajmujących się produkcją mosiężnej zastawy (鍮匠) w randze centralnych rzemieślników (京工匠) – 8 osób w Ministerstwie Robót Publicznych (工曹) i 4 osoby w Biurze Królewskiej Odzieży (尙衣院), a także znaczną liczbę rzemieślników (外工匠) do produkcji mosiężnej zastawy dla lokalnych urzędów. Ze względu na politykę konfucjańską preferującą konfucjanizm i ograniczającą buddyzm, w okresie Joseon było niewiele wyrobów z metali szlachetnych o charakterze buddyjskim, natomiast produkowano wiele przedmiotów użytkowych i przedmiotów sztuki ludowej o prostym i skromnym wyglądzie, takich jak tabakierki, paleniska, kadzielnice, zestawy stołowe. Pomimo popularności ceramiki jako naczyń stołowych, mosiądz, podobnie jak w okresie Goryeo, był używany jako zastawa stołowa przez wyższe warstwy społeczne, a także jako przedmioty codziennego użytku w domach klasy średniej i wyższej, co doprowadziło do produkcji i dystrybucji mosiądzu w całym kraju oraz rozwoju rynku.

Pod koniec epoki nowożytnej Japonia pod pozorem konfiskaty mosiądzu odebrała prawie wszystkie mosiężne przedmioty znajdujące się w domach. Po wyzwoleniu w 1945 roku mosiądz ponownie zyskał popularność, ale po wojnie koreańskiej, wraz z rozpowszechnieniem się piecyków węglowych, zaczęto preferować stal nierdzewną zamiast naczyń mosiężnych, które łatwo ulegały przebarwieniom pod wpływem gazu z piecyków. Jednakże w ostatnich latach, dzięki badaniom, które ujawniły właściwości bakteriobójcze wobec bakterii O-157, możliwość wykrywania pestycydów itp., mosiądz zyskał na znaczeniu. Obecnie jest wykorzystywany do produkcji naczyń stołowych, instrumentów muzycznych, naczyń rytualnych i innych przedmiotów codziennego użytku.

https://daeguartscenter.or.kr/bangjja/